Γενικώς η αβεβαιότητα είναι μέρος της ζωής. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο σε φυσιολογικές συνθήκες. Αλλά με την πανδημία τα πράγματα είναι χειρότερα. Τα πρωτόκολλα ασφαλείας που εφαρμόζονται είναι στου κασίδη το κεφάλι. Δεν γίνεται αλλιώς. Αν και υπήρξαν πολλές πανδημίες κατά το παρελθόν, ποτέ δεν έγινε τόσο συστηματική προσπάθεια αντιμετώπισής των. Ναι μεν οι γιατροί ξέρουν, και ορθώς λένε, ότι «η μάσκα σώζει ζωές», αλλά τώρα μαθαίνουμε αν και κατά πόσον είναι κοινωνικώς αποδεκτές.

Αν κυριαρχήσει η άποψη των «ψεκασμένων» ότι ο ιός δεν ψεκάζεται διά του στόματος ή της μύτης, δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει κράτος που μπορεί να εφαρμόσει το σωτήριο αυτό μέτρο. Ναι, στο τέλος θα μάθουμε ότι η μάσκα σώζει ζωές αλλά με μεγάλο ανθρώπινο κόστος.

Στην εκ των πραγμάτων άγνοια που έχουμε, λόγω της πρωτοφανούς αυτής κατάστασης, προστίθενται και τα επιχειρήματα των «ψεκασμένων». Δεν αναφερόμαστε μόνο στις τερατολογίες περί κατασκευασμένου ιού (για να ελέγξουν τα μεγάλα ξένα κέντρα τον κυρ  Μήτσο από τα Καμίνια), αλλά τα πιο λογικοφανή επιχειρήματα, όπως το «ναι, αλλά δεν κοιτάνε τη ρύπανση της ατμόσφαιρας που σκοτώνει τόσους κάθε χρόνο...». Η αλήθεια είναι ότι το τοξικό νέφος, που εκλύθηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά στη Μεταμόρφωση Αττικής, εκ των πραγμάτων επιβάρυνε την υγεία των κατοίκων των γύρω περιοχών. Η μία επιβάρυνση όμως δεν αναιρεί την άλλη του κορωνοϊού. Η λογική λέει ότι  ως κοινωνία θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε να μην ξανασυμβεί το πρώτο, όχι να αδιαφορούμε για το έτερο.

Το δεύτερο «επιχείρημα» βασίζεται στο κισμέτ. «Τι τα θες; Αν είναι να σου κάτσει...», επιχειρηματολόγησε ένας νεαρός σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Η αλήθεια είναι πως στη ζωή όλα μπορεί να «κάτσουν», ακόμη και η ηλεκτροπληξία. Οι πιθανότητες όμως για το τραγικό αυτό συμβάν μεγιστοποιούνται αν βάλουμε τα δάχτυλα στην πρίζα.

Είναι δύσκολη η αντιμετώπιση της πανδημίας. Εκτός από τον ιό, που είναι άγνωστος, δεν έχουμε προηγούμενη εμπειρία για να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα των μέτρων. Το μόνο εύκολο είναι «η αντιπολίτευση της κακιάς πεθεράς», που λέει ο Στράτος Φαναράς. Να αντιδράς δηλαδή στο να πηγαίνουν τα παιδιά στα σχολεία λόγω κινδύνου μετάδοσης του ιού, αλλά να μην σου αρέσει η τηλεκπαίδευση που εκ των πραγμάτων αποσυμφορεί τις αίθουσες.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.8.2020